Mifune’s Last Song

De ochtend na zijn huwelijksnacht krijgt Kersten telefoon: zijn vader is gestorven. Meteen al het eerste leugentje van hun relatie dat aan het licht komt, want Kersten heeft beweerd dat hij wees was. Noodgedwongen zakt hij af naar zijn geboortedorp op het Deense platteland, naar de vervallen boerderij van zijn vader. Daar treft hij zijn verstandelijk gehandicapte broer Rud aan, compleet over zijn toeren. Het is duidelijk dat Rud niet aan zijn lot mag worden overgelaten, maar Kersten voelt de hete adem van zijn vrouw en schoonfamilie in zijn nek. De beste oplossing lijkt hem om een gouvernante in huis te nemen voor Rud. Zo komt het dat Liva, een jonge ex-prostituee, samen met hen het huis deelt. Maar Liva komt zo met haar eigen geheimen..

Specifiek voor Cinema ZED Leuven

Both screenings will be subtitled in English.

Commentaar

Mifune won op het Film Festival van Berlijn in 1999 de Zilveren Beer (Speciale Prijs van de Jury), en was ook de officiële Deense inzending voor de Academy Awards van dat jaar. Hoewel de film niet bij het groepje finalisten terechtkwam, doet dat niets af aan de blijvende nalatenschap van deze Dogma-titel, waar menig cinefiel naar blijft terugkeren en nieuwe betekenissen in probeert te ontwarren. Een ''moeilijke'' film in de strikte zin van het woord is Mifune's Last Song echter niet. Ongemakkelijk, realistisch, pijnlijk en absurd, dat wél, maar niet zonder een dikke laag (onsentimentele) romantiek en onvervalst plezier. Niet voor niets noemde filmcriticus Roger Ebert de film ''de minst dogmatische van alle Dogma's''.